مرد ها در چار چوب عشق٬ به وسعت غیر قابل انکاری نا مردند! برای

اثبات کمال نا مردی آنان٬ تنها همین بس که در مقابل قلب ساده و

فریب خورده ی یک زن ٬ احساس می کنند مردند. تا وقتی که قلب زن

عاشق نشده ٬ پست تر از یک ولگرد٬ عاجز تر از یک فقیر و گدا تر از

همه ی گدایان سامره. پوزه بر خاک و دست تمنا به پیشش گدایی میکنند

اما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن راحت شد ٬ به یک باره یادشان

می افتد که خدا مردشان آفرید!!

و آنگاه کمال مردانگی را در نهایت نا مردی جست و جو میکنند...